Większość z nas przyjechała wraz ze swoimi rodzinami – towarzyszyli nam nasi mężowie i spora gromadka dzieci. Nasze wspominanie rozpoczęliśmy w samo południe od udziału we Mszy świętej sprawowanej przy sarkofagu św. Urszuli, w którą czynnie włączyły się nasze dzieci, pełniąc posługę ministrancką  i  zapewniając oprawę liturgiczną z pięknie przygotowaną modlitwą wiernych. Po Eucharystii przywitała nas obecna dyrektor szkoły, siostra Anna Papierz, którą niektóre z nas pamiętały jeszcze z dyżurów w Aniołach. Zaprowadziła nas ona na obiad do nowej stołówki, mieszczącej się w miejscu, które pamiętałyśmy zgoła inaczej….   Po pysznym obiedzie zwiedziłyśmy nasz dawny internat, z którym wiąże sie tak wiele pięknych wspomnień i trwające do dzisiaj początki naszych przyjaźni, ze wzruszeniem oglądałyśmy nasze dawne pokoje, łazienki, które przez te lata bardzo się zmieniły, postałyśmy też chwilę w miejscu, gdzie był kiedyś dom św. Wawrzyńca, który przez rok służył nam za internat.

Potem przeszłyśmy przez szkołę obserwując, jak się zmieniła.  Przy okazji powspominałyśmy uczących nas nauczycieli, a następnie przy kawie i słodkościach prowadziłyśmy do wieczora rozmowy, wspominając i ciesząc się ze spotkania, z tego, że możemy znowu się zobaczyć. Oczywiście  nie wierząc, że to już 20 lat minęło… Bawiłyśmy się świetnie, wrażeń było co niemiara, również nasze rodziny były zadowolone ze spędzonego w Pniewach niedzielnego popołudnia. Część dzieci, widząc naszą radość z powrotu w pniewskie mury, zapragnęła iść w nasze ślady i uczyć się w pniewskim liceum

Był to czas na opowiadanie o sobie, wymianę telefonów, adresów. Gdy zbliżał się koniec zjazdu, niejednej z nas łza zakręciła się w oku. Na pewno nie było to nasze ostatnie spotkanie. Już za 5 lat kolejna okrągła, srebrna rocznica.

Agnieszka Ł.

FOTOGALERIA