Chciałabym jeszcze powrócić do myśli podejmowanych przez cały Wielki Post w ramach wtorkowych apeli. Zatrzymywaliśmy się nad tajemnicą cierpienia, zła, grzechu, śmierci, przebaczenia… Pytania o te rzeczywistości towarzyszą każdemu człowiekowi, niezależnie od czasów, których żyje, od kultury, w której się wychował, od religii, którą wyznaje… Chrystus, przychodząc na świat, nie przyniósł łatwych odpowiedzi, ale w ostatnich chwilach swojego życia dał wyraz najgłębszej solidarności z wszystkimi, który cierpią, doświadczają niesprawiedliwości, borykają się ze swoją słabością i grzechem. Jego odpowiedzią jest miłość, która polega na całkowitym poddaniu się, aż do przelewu krwi, aż do śmierci. Wiemy, wierzymy, że śmierć nie była kresem Jego drogi – zmartwychwstał i żyje! I to jest sedno naszej wiary bo „jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara” (1Kor 15, 14).

Niech wzrasta i umacnia się w nas wiara w zmartwychwstanie Jezusa i nasze zmartwychwstanie. Niech ta wiara motywuje nas do życia pełnego radości, gotowości niesienia pomocy, wzajemnej życzliwości i dobroci.

s. Danuta