Przez pierwsze dwa dni „Jacki”, bo tak o sobie mówią członkowie wspólnoty, dzielili się z nami swoim doświadczaniem Boga w codzienności. Ewangelizatorzy byli bardzo otwarci, opowiadali o tym co robią na co dzień, o swoich rodzinach, studiach, pracy, realizowanych pasjach zachęcając nas w ten sposób do wszechstronnego rozwoju. Oprócz dzielenia się swoim doświadczeniem życiowym ewangelizatorzy pokazywali nam filmiki oraz teledyski, które pobudzały nas do poszukiwania i wybierania w swoim życiu najważniejszych wartości.

Pierwszego dnia rekolekcji przypatrywaliśmy się Twarzy Boga - jaka ona nie jest oraz jaka jest. Usłyszeliśmy o wielu zniekształconych obrazach Pana Boga, które nie mają z Nim nic wspólnego! Aby poznać prawdziwą Twarz Boga, pracowaliśmy w grupach nad fragmentami Pisma Świętego dotyczącymi spotkania Pana Jezusa z różnymi ludźmi. Następnie każda grupa prezentowała inscenizację historii danego spotkania.

Zwieńczeniem środowego i czwartkowego rekolekcyjnego dnia była adoracja Najświętszego Sakramentu z możliwością dłuższego pozostania dla osób tego pragnących.

Wspólnota św. Jacka zadbała również o czas wieczorny. Mieliśmy możliwość uczestniczenia we Mszy św. Chętni mogli również obejrzeć interesujący film lub porozmawiać przy herbatce. Przez cały czas rekolekcji mieliśmy możliwość rozmów indywidualnych z każdym ewangelizatorem.

Ostatni dzień rekolekcji upłynął pod hasłem „My też możemy być głosem Boga”. Rozpoczęliśmy go jak zwykle modlitwą i śpiewem. Ewangelizatorzy podzielili się z nami swoim doświadczeniem głoszenia Dobrej Nowiny o Jezusie. Przygotowywali nas na możliwość wystąpienia „syndromu porekolekcyjnego”. Mieliśmy także okazję powiedzieć coś od siebie. Na koniec usłyszeliśmy kilka słów podziękowania od wspólnoty, otrzymaliśmy upominek w postaci pięknego obrazka z Jezusem oraz streszczenia rekolekcji, by móc sobie o nich kiedyś przypomnieć. Potem udaliśmy się na Mszę św. Oczywiście na sam koniec nie obyło się bez podziękowań z naszej strony. Zrobiły to Angelika Greń i Paulina Rusinek. Kto z nas chciał, mógł przyjąć indywidualne błogosławieństwo udzielone przez ojca Krzysztofa.

Poniżej zamieszczam wypowiedzi kilku osób na temat rekolekcji. Zdania są podzielone, jednak najważniejsze jest to, jak każdy przeżywał ten czas w głębi serca.

Amelia Furede

"Dobrze, że były w to zaangażowane również osoby świeckie. Myślę, że bardziej to do nas przemówiło." (p. Karolina Cichocka)

"Było to urozmaicone i ciekawe, było tak świeżo dzięki młodym ludziom." (Weronika Knapik)

"Kuba mówił bardzo fanie." (Karolina Stróżyk)

"Było bardzo fajnie, treści były głębokie, mogliśmy się odnowić." (Ola Olejniczak)

"Było świetnie, spędziłam miło czas." (Kasia Ślęczka)

"Zeszłoroczna grupa ewangelizacyjna z Gdyni postawiła naprawdę wysoko poprzeczkę każdym swoim następcom. Niezaprzeczalnym faktem jest, że grupa św. Jacka bardzo pomogła mi w odkryciu na nowo żywego Boga. Jednak po tych 3 dniach czuję ogromny niedosyt… A czego mi brakowało? Sposób przedstawienia treści był raczej stereotypowy, a przy tym nużący, przeplatany tańcami raczej mało pasującymi do okresu Wielkiego Postu. Serdeczne Bóg zapłać za poświęcony nam czas.”(Karolina Kowalczyk)

"Było wzruszająco i bardzo mi się podobało, mówili po ludzku, tak przyziemnie." (Łucja Dembińska)

"Było fajnie, najbardziej podobały mi się świadectwa, najlepsze rekolekcje na jakich byłam." (Magda Cieślak)

"Bardzo mi się podobała taka forma rekolekcji. Myślę, że charyzmatyczna postać ojca Krzysztofa dodatkowo zachęciła i przykuła uwagę do treści nam przedstawionych. Mimo, że zaczęliśmy od bardzo prostego tematu, każdy mógł znaleźć przesłanie dla siebie." (Ania Kwaśniewicz)

"Fajnie i szkoda, że tak krótko" (Cecylia Ratkiewicz)

"Było ciekawie, poruszająco. Te rekolekcje pokazały mi prawdziwe oblicze Boga i patrzę teraz na Niego z innej perspektywy." (Ania Wiczyńska)

„Dla mnie dniem, z którego najwięcej wyniosłam był piątek, teledysk a ściślej - dwa wilki, które w wilczym pysku przyniosły odpowiedź na od dawna trapiące mnie pytanie.” (Angelika Greń)