Driss właśnie opuścił więzienie i zamieszkuje w ubogiej dzielnicy Paryża. Momentami zabawny, momentami wzruszający film przypomniał nam, że w życiu nie można kierować się schematami, nie można oceniać ludzi według wyglądu, pochodzenia czy stanu majątkowego. Nie okazujmy litości osobom chorym, one jej nie potrzebują. Ważne, aby ich niepełnosprawność nie determinowała naszego stosunku do nich. Driss, pomimo braku doświadczenia zawodowego, wymaganego wykształcenia i stosownych referencji, oferuje niepełnosprawnemu Philippe dużo więcej niż wykwalifikowani pielęgniarze. Film pokazuje zaskakującą, ale piękną i szczerą przyjaźń między emigrantem z Senegalu i francuskim arystokratą.
Zdecydowanie warto obejrzeć.
klasa 2B