Noc Naukowców to niezwykle ciekawe przedsięwzięcie organizowane przez wiele polskich uniwersytetów. Pomysł na naukę w niekonwencjonalny sposób co roku przykuwa uwagę wielu tysięcy młodych ludzi, którzy głodni wiedzy  na kilka godzin mogą zamienić się w naukowców.
My również w miniony piątek 29 września wybraliśmy się na Morawsko, gdzie znajduje się Kampus Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Tam wzięliśmy udział w licznych wykładach, pokazach i warsztatach z różnych, niezwykle ciekawych dziedzin. Na wydziale biologii poczuliśmy się niczym bohaterowie serialu CSI: Kryminalne Zagadki Miami, gdyż poznaliśmy techniki zabezpieczenia i zbierania śladów, a także poznaliśmy właściwości glonów jako źródła młodości.
Z kolei na wydziale chemii spróbowaliśmy pysznych lodów azotowych, a potem wzięliśmy udział w pokazie pirotechnicznym. Jednak tak naprawdę żadne słowa nie oddadzą tego co widzieliśmy.
Swoje podziękowania za niezapomniane chwile w gronie prawdziwych naukowców kierujemy na ręce organizatorów Nocy Naukowców oraz naszych wspaniałych nauczycieli pani Iwony Rypińskiej, pani Beaty Budaj-Głuchy oraz s. Aleksandry Sołtysiak.
ŁukaSZ

Czas w szkole mija bardzo szybko. Dopiero co usłyszeliśmy pierwszy dzwonek, a tu już trzeba zabierać się do pracy. W końcu 3 tygodnie to mało czasu, żeby porządnie kogoś przywitać... Z tego powodu wrzesień był dla klasy IIa (która była organizatorem powitania klas pierwszych) bardzo pracowity.

Jak spędzić niedzielny wieczór?

Wiek XIX. Rosyjskie konwenanse społeczne, które otulają duszę i… kobieta, która rzuca wyzwanie przeznaczeniu. Słowa te niech stanowią prolog do historii, którą chcę Wam opowiedzieć, a którą przeżyliśmy my (humaniści i nie humaniści) 1 października.

Głodni kultury wysokiej, pod opieką pani Ewy Genge-Korpik, wybraliśmy się na balet w trzech aktach pt. Anna Karenina. Elegancko ubrani, powitani przez dwa dostojne lwy, przekroczyliśmy  próg Teatru Wielkiego im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu. O godzinie 18. pełni wygórowanych oczekiwań zasiedliśmy na widowni, a że czytaliśmy Annę Kareninę i obejrzeliśmy wcześniej najnowszą ekranizację powieści Lwa Tołstoja, byliśmy niezwykle wymagającymi widzami.

W środowe popołudnie, pełni energii i dotlenieni po biegowych zajęciach wychowania fizycznego na dworze wsiedliśmy do busa, który sprawnie omijał kilometrowe korki na drodze prowadzące do Poznania. Film o 12-letniej Julii, która po opuszczeniu internatu, jest zmuszona zostać u niezbyt lubianej i miłej cioci, gdyż rodzice o niej zapomnieli i nie kupili biletu do domu… był z początku mało interesującą propozycją. Jednak kiedy pojawia się wątek włamania, kradzieży cennych przedmiotów i planów miasta, przestępstwa i porwania, sprawa staje się coraz bardziej ciekawa i zagadkowa-zwłaszcza dla chłopięcej części klasy.